Kardelen

Eğer,
Sen bir gülsen dünyanın en güzel bahçelerinde,
Ben de asi bir kardelenim terkedilmiş tepelerde.
Sen baharda güzel kokular saçan, aşkın simgesi,
Ben ise başkaldırmışım kadere gözü kara bir deli.
Ama sen!
Koparılıp solacaksın,
Yada yavaş yavaş öleceksin soğuk bir bahar günü dalında.
Bense gözlerimi açacağım yırtıp karları gökyüzüne,
Ve bakıp güleceğim, ölüme inat edercesine.
Neden de bu işte!
Ben senin gibi gezemem yalanlarla kirlenmiş ellerde.
Ben böyleyim,
Ölmekte daha güzel böyle!
Hürce asice terkedilmiş bir tepede...


H.Ali Söyler / Şubat 2004