Bokumda boncuk arıyorum, bulamadım ya hiç, olsun aramak iyi geliyor bana. Boş durunca rahatsız oluyorum ben. Bazen canım hiçbir şey yapmak istemiyor, bokumla oynuyorum bende. Bok diyince bokunu yutmuş kaz gibi oluyorum bazen. O nasıl bir şey diyeceksiniz şimdi. Küçükken görmüştüm, kazlar bokunu gagasıyla dürter bazen, ayak perdeleriyle üstüne şekiller çizer falan. Sonra ağzına atar. Biraz bekler sonra saçma sapan bir çığlık atar. Ertesi gün yine yapar ama. Bende kazlar gibi yapıyorum işte. Yediğim şeyin kendi dışkım olması da ayrı bir mevzu olmakla beraber bilinçsizce ağzına attıktan sonra dildeki ilk emilimden beyne giden tat alma sinyalleri, elektro şok etkisi yaratıyor orada. Bir dakika ya, ne yaptım ben diyor insan. Sonra salgılanan tükürük, yutkunma o iğreti tadı geçiriyor gerçi. Sonra yine canım hiçbir şey istemiyor. Tekrar başlıyorum bokumu kurcalamaya.
11-07-2010
H.Ali Söyler
H.Ali Söyler
2 yorum:
Aynı ruh halinde ve uykusuz biri olarak dudaklarıma gelen şey; içten bir gülüş olabilir sadece. şimdilik.
Yalnız olmadığını bilmek güzel bir duygu :)
Yorum Gönder